Fantastyczny „Łukowiak fantastyczny”

Tradycyjnie, w zasadzie co rok, wystawa twórczości Zbigniewa Łukowiaka organizowana jest 17 lutego o godz. 18.17, w przypadające tego dnia imieniny artysty. Godzina 18.17 jest godziną śmierci Zbigniewa Łukowiaka.

W tym roku wernisaż został przesunięty, ze względu na żałobę po śmierci żony artysty, Alicji Łukowiak, która zmarła 13 lutego. Jej pamięci poświęcona była ekspozycja, ale dedykowana również prawnuczce Zbigniewa Łukowiaka, Gabrieli Marii.

Można na niej zobaczyć przekrój technik, które fascynowały artystę - kolaże ze skóry, oleje, akwarele, rysunki tuszem i lawowane, czy kredki świecowe.

- Zbigniew Łukowiak znany jest przede wszystkim jako malarz realistyczny, głównie jako znakomity akwarelista - mówiła Dorota Łukowiak na otwarciu wystawy. - Sama się nie spodziewałam, że zbierze się tyle obrazów umownie nazwanych „fantastycznymi”.

Częścią wystawy jest prezentacja kolaży ze skóry, które wzbudziły niekłamany podziw.

- Ojciec zbierał wszelkie stare, „zużyte” skórzane rzeczy - torebki, paski od zegarków, czy nawet buty, których części wykorzystywał później w kolażach - opowiadała Dorota Łukowiak. - Nagromadziło się tego mnóstwo!

Warto wybrać się do domu kultury, by te kolaże zobaczyć, ale nie tylko kolaże, gdyż cala ekspozycja jest znakomita. (WJ)

Zbigniew Łukowiak urodził się w Rawiczu 7 września 1935 r. Ukończył Państwowe Liceum Sztuk Plastycznych w Poznaniu, gdzie zdał maturę w 1965 r. , potem zaocznie z wyróżnieniem w 1978 r. Państwową Wyższą Szkołę Sztuk Plastycznych w Poznaniu. Studiował tam rysunek, malarstwo oraz rzeźbę i medalierstwo. Pracę magisterską napisał w Instytucie Psychologii Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu pod kierunkiem prof. Jacka Paluchowskiego.

Od 1982 r. był członkiem Związku Polskich Artystów Plastyków. Od 1984 r. brał udział w Prezentacjach Leszczyńskiego Środowiska Plastycznego. Od 1994 r. był członkiem rawickiej grupy plastyków R4. Przez wiele lat związany był z amatorskim ruchem plastycznym jako instruktor, pracując z młodzieżą i dorosłymi. Całe życie związany był z Rawiczem, gdzie mieszkał, pracował i tworzył, a także z Lesznem, gdzie również pracował. Był twórcą znanym z wszechstronnej działalności artystycznej, pedagogiem i społecznikiem. Uprawiał malarstwo sztalugowe (olejne, akwarelowe), rzeźbę, grafikę, rysunek (był świetnym portrecistą), pisarstwo. Jego największą pasją było jednak medalierstwo; wykonał ponad 280 medali i plakiet w różnym tworzywie oraz tablice pamiątkowe i monumentalne pomniki (Góra Śląska, Rawicz, Dębno Polskie).

Pracę zawodową rozpoczął w 1956 r. w Powiatowym Domu Kultury w Rawiczu; pracował też w rawickim Zakładzie Karnym oraz w Szkole Zawodowej w Rawiczu jako nauczyciel. Jako jeden z pomysłodawców, brał czynny udział w tworzeniu i organizacji Muzeum Ziemi Rawickiej. Od 1973 r. związał się z leszczyńskim Domem Kultury, gdzie pełnił funkcję instruktora Sekcji Leszczyńskich Plastyków Amatorów. Równolegle pracował z artystami zrzeszonymi w Sekcji Rawickich Plastyków Amatorów. Obie sekcje prowadził aż do śmierci. Odkrył i ukształtował wiele młodych talentów, co zawsze spotykało się z wdzięcznością.

Współpracował z licznymi redakcjami czasopism, realizował się w działalności pisarskiej, opracowywał scenariusze wystaw, projektował katalogi i informatory, plakaty, kolekcjonował znaczki pocztowe. Chętnie dokumentował dokonania regionalnych artystów, popularyzując przy tym sztukę. Jest autorem publikacji „Amatorski ruch plastyczny w Lesznie. Monografia (Leszno 1987)”. Za swą działalność był wielokrotnie nagradzany i wyróżniany.

Swoje prace prezentował na bardzo wielu wystawach indywidualnych i zbiorowych w kraju i zagranicą. Jego dzieła – zarówno obrazy, jak i rzeźby oraz medale - znajdują się w zbiorach Muzeum Sztuki Medalierskiej we Wrocławiu, British Museum w Londynie, Muzeum Monet i Medali Jana Pawła II w Częstochowie (wszystkie medale papieskie), Muzeum Okręgowego w Lesznie, Muzeum Walk Niepodległościowych w Poznaniu, Muzeum Regionalnego w Jarocinie, Muzeum w Gostyniu, Muzeum Ziemi Rawickiej w Rawiczu, Archidiecezji Wrocławskiej i Watykanu, a także w bardzo licznych kolekcjach prywatnych.

Zmarł 5 lutego 2007 r. w Rawiczu. Imieniem Zbigniewa Łukowiaka nazwano pracownię plastyczną przy rawickim domu kultury.