„Syfon” to jednoosobowy projekt stworzony przez Michała Heluszkę, ale również pseudonim artystyczny. Istotą utworów jest ich warstwa rytmiczna - perkusyjne bity tworzone na podstawie plików graficznych (zdjęć), bądź plików tekstowych. Odpowiednio przetworzone i zapętlone, tworzą bazę dla gitary basowej i elektrycznej, a niekiedy harmonijki ustnej bądź trąbki. Jest to więc bardzo ciekawa fuzja trzech dziedzin sztuki: muzyki, fotografii-grafiki oraz poezji-tekstów.
\r\nTego nie można rozdzielić. Propozycja jest przemyślana, nośna i niecodzienna. Każdy z elementów składowych mógłby zaistnieć osobno, ale razem podbijają i wyostrzają wymowę przekazu. Duże wrażenie robi warstwa tekstowa i wizualna, łamie komercyjne kanony. Michał Heluszka wytrwale i z uporem idzie swoją artystyczną drogą, efekty są świetne. Chyba to już ostatnie związki z rapem, ta formuła staje się dla „Syfona” zbyt ciasna. Teraz, to bez wątpienia, wyższa półka.
Warstwa tekstowa to zapisy stanów psychiki autora, wyrażone za pomocą post-rapu. Poruszane są problemy związane z niezidentyfikowanym lękiem, towarzyszącym wykonywaniu pozornie prostych czynności życiowych (lęk przed nieznajomymi w utworze „
„Domofon”), czy też piętnuje uprzedzenia (w promującym utworze „Przytul”). Nie zabrakło również metaforycznych opisów relacji damsko-męskich („Mamy ją\", czy „Ani-trochę”), pojawia się również nieco humorystyczny utwór o sprawach czysto materialnych („Gonię portfel”).
Całość pod nazwą Syfon - „Samobójstwa konne”, miała swoją premierę na falach wrocławskiego UniRadia w kwietniu 2012 r.
Album w formie fizycznej wydany zostanie na potrzeby promującego koncertu/audioperformance, w minimalnym nakładzie 100 sztuk i zawierać będzie pomniejszone wersje zdjęć, łączone z odpowiednimi utworami. Wydawnictwo będzie można pobrać z sieci, za darmo. Już teraz na YouTube dostępne są niektóre utwory tego projektu.
\r\n(WJ)
