Nieogrzewane poddasze musi być wentylowane, by wilgoć powstająca w wyniku zmian temperatury była skutecznie odprowadzana na zewnątrz. W ciągu dnia, oprócz dachu, nagrzewa się również zamknięte na poddaszu powietrze. Jednocześnie pochłania wilgoć zawartą w ścianach i konstrukcji dachowej.
Po nocy, gdy temperatura jet niższa niż za dnia, para wodna zawarta w powietrzu skrapla się, zwłaszcza na zimniejszych elementach, głównie dachu, co może doprowadzić do miejscowego zamoknięcia jego konstrukcji. Źródłem wilgoci mogą być również ewentualne przecieki z dachu, a także para wodna przenikająca z ogrzewanej części poddasza lub z parteru. W ścianach szczytowych takiego poddasza umieszcza się otwory wentylacyjne o wymiarach dostosowanych do typowych kratek - 14x14 cm lub 14x27 cm.
Otwory te powinny znajdować się w obu ścianach szczytowych na wysokości 30 - 50 cm poniżej kalenicy. Jeśli powierzchnia poddasza przekracza 100 m2, w każdej ścianie powinny być przynajmniej po dwa otwory wentylacyjne. Zasłania się je kratkami z siatką, by chronić poddasze przed zagnieżdżaniem się tam ptaków i owadów.
Otwory w ścinach szczytowych mają różny kształt - okrągły, elipsoidalny czy prostokątny. Jeżeli są to okna, należy je otwierać. Często stosuje się okna uchylne, tzw. szyber- okna. Jest to przydatna opcja zwłaszcza w okresie jesienno-zimowym, kiedy pełne otwarcie okna może być niepożądane ze względu na utratę ciepła. Najnowsze konstrukcje są sterowane elektrycznie, często za pomocą czujników.
Komentarze (0)
Wysyłając komentarz akceptujesz regulamin serwisu. Zgodnie z art. 24 ust. 1 pkt 3 i 4 ustawy o ochronie danych osobowych, podanie danych jest dobrowolne, Użytkownikowi przysługuje prawo dostępu do treści swoich danych i ich poprawiania. Jak to zrobić dowiesz się w zakładce polityka prywatności.