W 103. rocznicę tych tragicznych wydarzeń, przedstawiciele władz samorządowych Rawicza i powiatu, służb mundurowych i organizacji politycznych, złożyli kwiaty pod tablicą na budynku ratusza oraz na zbiorowej mogile na cmentarzu. Modlitwę za za bitych, poświęconą ich pamięci, odmówił wikariusz parafii farnej - ks. Michał Szymandera.
Podczas zajść, 19 sierpnia 1921 roku, trzy osoby zginęły na miejscu, pozostałe cztery zmarły w szpitalu. Najmłodsza ofiara rozruchów miała 17 lat. Zbiorowy pogrzeb odbył się 25 sierpnia na rawickim cmentarzu.
Dlaczego w 1921 roku doszło w Rawiczu do demonstracji bezrobotnych?
Podłożem rozruchów była zła sytuacja gospodarcza na obszarze byłego zaboru pruskiego. Tereny te do czerwca 1921 roku były oddzielone od pozostałej części kraju granicą celną. Obowiązywał zarówno inny system płac, jak i cen. Kiedy tę granicę zniesiono, drastycznie wzrosły ceny i koszty życia. To wywoływało niezadowolenie społeczne, w związku z czym coraz częściej dochodziło do protestów.
Początkiem rozruchów w Rawiczu był bunt pracowników zatrudnionych przy regulacji Dąbrocznej. Odmówili pracy za głodową stawkę i wyruszyli do Rawicza, aby przedstawić swoje postulaty lokalnym władzom. Ich żądań płacowych nie spełniono, co wywołało wściekłość protestujących.
Dramatyczne wydarzenia w centrum Rawicza
Obrzucono brukiem rawicki ratusz i rozpoczęły się walki uliczne. Policja zareagowała zdecydowanie i bardzo ostro, doszło do walk wręcz. Demonstrantom udało się rozbroić kilku policjantów. Reszta nierozbrojonych funkcjonariuszy wycofała się na ul. Paderewskiego (obecnie Wojska Polskiego), skąd oddała pierwszą salwę do głodujących. Walki trwały kilka godzin. Z okolicznych wsi nadciągali uzbrojeni w kosy i widły chłopi. Miasto zostało otoczone kordonem wojska. Do nocy wyłapano większość uczestników zajść.
Jak podają źródła historyczne, uczestnicy tamtych wydarzeń zostali osądzeni i uwięzieni. Po odbyciu wyroku, duża część z nich wyjechała do Francji. Podczas zajść zginęło siedem osób - trzy poległy na miejscu o godz. 11:30, pozostałe zmarły w szpitalu 19, 20 i 21 sierpnia 1921 roku. Najmłodszy miał 17 lat.
Lista poległych: Stefan Cyburski (Rawicz, 22 lata), Władysław Dąbrowicz (Wydawy, 18 lat), Franciszek Robaszyński (Piaski, 23 lata), Wincenty Szukalski (Słupia Kapitulna, 37 lat), Kazimierz Szwarc (Rawicz, 17 lat), Jan Tatarek (Zaorle, 22 lata), Jan Tyca (Ostoje, 26 lat).
Tablicę upamiętniającą poległych podczas rozruchów głodowych można zobaczyć na budynku rawickiego ratusza. Wmurowano ją tam w 1962 roku.
Zdjęcia w zeszłorocznych obchodów tej tragicznej rocznicy można zobaczyć TUTAJ
Komentarze (0)
Wysyłając komentarz akceptujesz regulamin serwisu. Zgodnie z art. 24 ust. 1 pkt 3 i 4 ustawy o ochronie danych osobowych, podanie danych jest dobrowolne, Użytkownikowi przysługuje prawo dostępu do treści swoich danych i ich poprawiania. Jak to zrobić dowiesz się w zakładce polityka prywatności.