Zmarł ksiądz Bernard Twardowski.

Ksiądz Bernard Twardowski od wielu lat związany był z ziemią rawicką, ale pochodził z parafii Kucharki w powiecie pleszewskim.

- Był tam proboszczem ksiądz, który jako kapelan szedł z armią kościuszkowską. Bardzo taki mądry, roztropny człowiek. W tej parafii nigdy wcześniej nie było powołania kapłańskiego, a za jakiego czasów trzech księży poszło do seminarium. Tak potrafił nas zmobilizować - mówił kilka lat temu w rozmowie z "Życiem" ks. Twardowski, który przez wiele lat był ministrantem.

Maturę zdał w Niższym Seminarium Duchownym w Wolszynie, ale nie chciało jej uznać państwo. Dlatego drugi raz przystąpił do egzaminu dojrzałości w wieczorowym liceum w Poznaniu. Dalszą edukację kontynuował w Arcybiskupim Seminarium Duchownym oraz na Papieskim Wydziale Teologicznym w Poznaniu.

- Koniecznie chciałem być księdzem, bo nie widziałem dla siebie innej alternatywy. Owszem podobało mi się być leśnikiem albo śpiewakiem, ale to były takie poboczne upodobania. Głównie jednak ciągnęło mnie w stronę kościoła, choć rodzice mieli wobec mnie inne plany - wspominał na łamach "Życia".

Jego ojciec chciał, żeby został na rodzinnym gospodarstwie rolnym, a mama miała nawet dla niego upatrzoną przyszłą narzeczoną.

- Znaliśmy się od dzieciństwa, bo nasze łąki ze sobą sąsiadowały i wspólnie paśliśmy krowy. Mama chciała, żebym się ożenił z jedną z tych sąsiadek - zaznaczał. - A gdy już wybrałem to niższe seminarium, to ojciec powiedział, że jak koniecznie chcę to mogę przyjść, ale żebym mu wstydu nie przyniósł. Później jednak rodzice zaakceptowali mój wybór i byli ze mnie dumni, a ja nigdy nie żałowałem, że wybrałem akurat taką drogę życiową - opowiadał ksiądz Bernard.

Na obiedzie u kardynała Wojtyły

Po święceniach kapłańskich rozpoczął prace duszpasterską. Najpierw miał dwa zastępstwa: w Komornikach i Górce Duchownej. Następnie był wikariuszem w Sierakowie, Kościanie, Poznaniu i Dolsku, z którym wiąże się jedno z jego najważniejszy wspomnień.

- Był rok 1966, miałem 30 lat. Mój ówczesny proboszcz ks. Jan Nowacki poprosił mnie, abym zawiózł go na zjazd do Krakowa. Pojechaliśmy moją syreną 102. Mszę św. dla kapłanów uczestniczących w zjeździe odprawił arcybiskup Karol Wojtyła. Po nabożeństwie zaprosił wszystkich kapłanów na obiad - wspominał ks. Twardowski. - Pamiętam, że podszedł do mnie, podał rękę i zapytał, czemu ja taki młody uczestniczę w zjeździe i osobiście zaprosił do stołu. Podczas obiadu przemawiali różni księża, a gdy odezwał się abp. Wojtyła powiedział: „Niech też na końcu będzie mi wolno przemówić, jako najmłodszemu z was kapłanów. Ale przepraszam. Nie jestem najmłodszy. Najmłodszym jest ks. wikariusz z Dolska w Wielkopolsce, który przywiózł tu swojego proboszcza”. Pomyślałem sobie wtedy - taki wysoki dostojnik Kościoła zauważył mnie młodziutkiego kapłana. Poczułem się dowartościowany i postanowiłem sobie, że i dla mnie ważni będą ludzie, których się czasem nie zauważa.

Kapłan zaznaczał, że o wielkości Jana Pawła II przekonał się jeszcze w 1967 roku, kiedy arcybiskup Wojtyła został mianowany kardynałem przez papieża Pawła VI. - Z tej okazji napisałem do ks. kardynała gratulacje i najlepsze życzenia. Po dwóch tygodniach otrzymałem list z Krakowa od ks. Wojtyły - jego własnoręczne pismo na kopercie i podziękowaniach za list. Byłem bardzo wzruszony – zaznaczał ksiądz Twardowski, który w późniejszych latach z Janem Pawłem II spotkał się jeszcze kilkakrotnie.

Nie zawsze było łatwo

- W styczniu 1974 roku skierowano mnie do Bralina, gdzie zmarł miejscowy proboszcz, dziekan braliński ks. Maksymilian Dłużewski. Tamtejsi mieszkańcy chcieli, żeby wikariusz był ich proboszczem, a był to młody i niedoświadczony człowiek, który po pewnym czasie po prosty opuścił parafię. Atmosfera tam nie była dobra, doszło do konfliktów, ale kuria znalazła innego proboszcza, a ja miałem tam głosić Słowo Boże. Udało nam się konflikt zażegnać - relacjonował ksiądz w rozmowie z "Życiem".

Dwa lata później ksiądz Bernard, mając już za sobą 15 lat kapłaństwa, objął pierwsze probostwo w Pawłowicach, niedaleko Leszna. I tam początki nie były łatwe. - Po śmierci poprzedniego proboszcza, w kościele pozostał wikariusz, który miał problemy alkoholowe. Mimo to ludzie mocno go popierali i nie zgadzali się z decyzją kurii o nominacji nowego proboszcza. Gdy w kościele odczytywałem dekret nominacyjny ludzie krzyczeli, że mam iść precz, wynosić się, bo inaczej spalą mój samochód. Grupka mężczyzn wyprowadziła mnie z kościoła i kazała odjechać - wspominał ksiądz. - Całą sytuację przedstawiłem biskupowi, a po tygodniu wikariusz sam mnie poprosił, żebym wrócił. Po pewnym czasie sytuację w parafii udało się ustabilizować.

W powiecie rawickim

W Konarach, w parafii św. Michała Archanioła, był proboszczem przez 17 lat. W międzyczasie pełnił funkcję dekanalnego notariusza, a w 1998 roku został kanonikiem Kapituły Leszczyńskiej. 

W 2007 roku przeszedł na emeryturę. Od tego czasu mieszkał na terenie rawickiej parafii farnej i jako senior pomagał w kościele. W wolnym czasie sporo czytał i pisał. Jest autorem książki „Pogadanki dla ministrantów”. Lubił "serfować" po Internecie.

Przez lata był autorem felietonów "Pomyśl przy niedzieli" ukazujących się na łamach "Życia Rawicza".

Świetnie gotował - potrafił zrobić wszystko od biszkoptu po pełnowartościowy obiad. Chętnie spacerował po okolicy. 

W minionym roku obchodził 60-lecie swojego kapłaństwa.

Odszedł na zawsze

"Walczył do samego końca, ale zdawał sobie też sprawę, że może tej walki nie wygrać" - zaznaczają bliscy kapłana. Jak przekazują pogrzeb księdza Bernarda odbędzie się w najbliższą środę o godzinie 11.00 w kościele pw. Chrystusa Króla i Zwiastowania NMP. Następnie zostanie pochowany na rawickim cmentarzu, bo taka była jego wola.

Ksiądz Bernard Twardowski urodził się 18 lipca 1936 roku w Czechlu (pow. jarociński, obecnie pow. pleszewski). Po szkole podstawowej, ukończył Niższe Seminarium w Wolsztynie i Arcybiskupie Seminarium Duchowne w Poznaniu. 26 maja 1960 r. przyjął święcenia kapłańskie z rąk ks. arcybiskupa Antoniego Baraniaka. Swoją pierwszą mszę świętą odprawił w rodzinnej parafii Kucharki - 29 maja. W 1997 r. uzyskał tytuł magistra teologii na Papieskim Wydziale Teologicznym w Poznaniu.

Pełnił funkcję wikariusza w Sierakowie, Kościanie, Dolsku, Chodzieży, Poznaniu (fara) i w Bralinie. Był proboszczem w Pawłowicach, w Zakrzewie (gmina Miejska Góka), w Ołoboku i w Konarach. W Zakrzewie i w Ołoboku pełnił dodatkowo funkcję dekanalnego referenta katechetycznego, a w Konarach był dekanalnym notariuszem.

Od 1 sierpnia 2007 roku  był na emeryturze. Od 2000 roku mianowany został kanonikiem Kapituły Kolegiackiej w Lesznie. Rezydował przy parafii pw. Chrystusa Króla w Rawiczu.