Na wystawie, którą można zwiedzać do końca lutego, eksponowana jest ceramika użytkowa, artystyczna, szkło i akwarele. Jest na niej kilka niecodziennych ciekawostek, między innymi ceramiczna płaskorzeźba „Ptaszki” z 1953 r., które były prezentem zaręczynowym artysty. Jego przyszła żona, Alicja miała wtedy 14 lat, Zbigniew Łukowiak 18 i uczył się w Państwowym Liceum Sztuk Plastycznych w Poznaniu. Zobaczyć można również działający do dzisiaj 40-letni kinkiet, a także olbrzymie zdjęcie domu rodzinnego artysty, dzieło Marka Heinze, który sfotografował także w skali 1:1 maszkarony znajdujące się na dachu.
Zbigniew Łukowiak był bardzo wszechstronny, ale uważany jest za mistrza akwareli.
- Prezentowane akwarele przedstawiają architekturę przede wszystkim Rawicza (kamienice, widoki i podwórka), ale również Gostynia, Karpacza, Leszna i Lubina - mówiła córka artysty, Dorota Łukowiak, prowadząca spotkanie. - Na wystawie eksponowane są również wyroby z gliny, potem wypalane i malowane specjalnymi farbami. Większość tych „skorup”, jak talerze, miski, świeczniki, czy popielniczki, jest nadal używana i spełniają swoją rolę w życiu codziennym.
Maszkarony rzeźbione był bezpośrednio na dachu domu i na nim umocowane, by upamiętnić Turniej Miast Rawicz - Płońsk w 1988 r. Były trzy - smutny, obojętny i uśmiechnięty. Ten ostatni, kilka lat temu niestety pękł, spadł z dachu i się potłukł. Maszkarony są wykonane z betonu i wzmocnione grubymi, stalowymi prętami.
Zbigniew Łukowiak urodził się w Rawiczu 7 września 1935 r. Ukończył Państwowe Liceum Sztuk Plastycznych w Poznaniu, gdzie zdał maturę w 1956 r. Potem zaocznie, z wyróżnieniem, w 1978 r. - Państwową Wyższą Szkołę Sztuk Plastycznych w Poznaniu. Studiował tam rysunek, malarstwo oraz rzeźbę i medalierstwo. Pracę magisterską napisał w Instytucie Psychologii Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu pod kierunkiem prof. Jacka Paluchowskiego.
Od 1982 r. był członkiem Związku Polskich Artystów Plastyków. Od 1984 r. brał udział w Prezentacjach Leszczyńskiego Środowiska Plastycznego. Od 1994 r. był członkiem rawickiej grupy plastyków R4. Przez wiele lat związany był z amatorskim ruchem plastycznym jako instruktor, pracując z młodzieżą i dorosłymi. Całe życie związany był z Rawiczem, gdzie mieszkał, pracował i tworzył, a także z Lesznem, gdzie również pracował. Był twórcą znanym z wszechstronnej działalności artystycznej, pedagogiem i społecznikiem. Uprawiał malarstwo sztalugowe (olejne, akwarelowe), rzeźbę, grafikę, rysunek (był świetnym portrecistą), pisarstwo. Jego największą pasją było jednak medalierstwo; wykonał ponad 280 medali i plakiet w różnym tworzywie oraz tablice pamiątkowe i monumentalne pomniki (Góra Śląska, Rawicz, Dębno Polskie).
Pracę zawodową rozpoczął w 1956 r. w Powiatowym Domu Kultury w Rawiczu; pracował też w rawickim Zakładzie Karnym oraz w Szkole Zawodowej w Rawiczu jako nauczyciel. Jako jeden z pomysłodawców, brał czynny udział w tworzeniu i organizacji Muzeum Ziemi Rawickiej. Od 1973 r. związał się z leszczyńskim domem kultury, gdzie pełnił funkcję instruktora Sekcji Leszczyńskich Plastyków Amatorów. Równolegle pracował z artystami zrzeszonymi w Sekcji Rawickich Plastyków Amatorów. Obie sekcje prowadził aż do śmierci. Odkrył i ukształtował wiele młodych talentów, co zawsze spotykało się z wdzięcznością.
Współpracował z licznymi redakcjami czasopism, realizował się w działalności pisarskiej, opracowywał scenariusze wystaw, projektował katalogi i informatory, plakaty, kolekcjonował znaczki pocztowe. Chętnie dokumentował dokonania regionalnych artystów, popularyzując przy tym sztukę. Jest autorem publikacji „Amatorski ruch plastyczny w Lesznie. Monografia (Leszno 1987)”. Za swą działalność był wielokrotnie nagradzany i wyróżniany.
Swoje prace prezentował na bardzo wielu wystawach indywidualnych i zbiorowych w kraju i zagranicą. Jego dzieła - zarówno obrazy, jak i rzeźby oraz medale - znajdują się w zbiorach Muzeum Sztuki Medalierskiej we Wrocławiu, British Museum w Londynie, Muzeum Monet i Medali Jana Pawła II w Częstochowie (wszystkie medale papieskie), Muzeum Okręgowego w Lesznie, Muzeum Walk Niepodległościowych w Poznaniu, Muzeum Regionalnego w Jarocinie, Muzeum w Gostyniu, Muzeum Ziemi Rawickiej w Rawiczu, Archidiecezji Wrocławskiej i Watykanu, a także w bardzo licznych kolekcjach prywatnych.
Zmarł 5 lutego 2007 r. w Rawiczu, o godz. 18.17. Coroczne wernisaże odbywają się właśnie o tej godzinie. Imieniem Zbigniewa Łukowiaka nazwano pracownię plastyczną przy rawickim domu kultury.
O zeszłorocznej wystawie „Ludzie od Łukowiaka” , można przeczytać tutaj TUTAJ
Komentarze (0)
Wysyłając komentarz akceptujesz regulamin serwisu. Zgodnie z art. 24 ust. 1 pkt 3 i 4 ustawy o ochronie danych osobowych, podanie danych jest dobrowolne, Użytkownikowi przysługuje prawo dostępu do treści swoich danych i ich poprawiania. Jak to zrobić dowiesz się w zakładce polityka prywatności.