Autorką oryginalnego scenariusza tragikomedii „Życie: Trzy wersje” jest francuska dramatopisarka Yasmina Reza, autorka bardzo popularnej w Polce sztuki „Bóg mordu”, ktorą w 2011 roku Roman Polański przeniósł na ekran pod tytułem „Rzeź”.
Wieczorem w domu Soni ( Natasza Leśniak) i Henryka (Piotr Ligienza) rozgrywa się codzienny „kataklizm”: ich syn Arnaud nie chce spać. Co rusz woła mamę lub tatę, chce jabłko, ciastko, płacze i grymasi. Małżeństwo kłóci się o metody wychowawcze, co przerywa nieoczekiwany dzwonek do drzwi. O jeden dzień za wcześnie przyszli z wizytą państwo Finidori. Trzeba ich wpuścić, chociaż lodówka świeci pustkami. Gdy tylko Hubert (Jerzy Schejbal) i jego żona Inez (Katarzyna Pakosińska) wchodzą, gospodarze serwują przekąski i dużo wina. Chyba nawet zbyt dużo. Upływ czasu uwypukla różnice poglądów, a wiadomość o możliwej publikacji artykułu gospodarza w renomowanej gazecie, potęguje gęstą atmosferę. Od Huberta bowiem zależy naukowa kariera Henryka, który w ramach „wdzięczności” nie kryje swoich oczekiwań wobec pani domu.
Trzy wersje wydarzeń skłaniają do refleksji nad przypadkiem, ludzkimi charakterami i wykorzystywaniem sytuacji.
Sztuka była bardzo dobrze zagrana, momentami ekspresyjnie i dobitnie. Aktorzy podkreślili zarówno elementy komediowe, jak i poważne, cały czas w uniwersalnej, ponadczasowej atmosferze. Chciało by się powiedzieć, takie jest życie.
