Pierwszym elementem warsztatów, w których uczestniczyło 15 osób, była rozgrzewka, potem ćwiczenia oddechowe. Następne ćwiczenia odbyły się przy pomocy palcatów (drewniane kije). Krzysztof Mochalski uczył podstawowych kroków oraz mówił o mechanice ciała. Następnie demonstrował zastawy, odpowiedzi i odciosy, czyli podstawowe mechanizmy pojedynku.
Szabla polska i tzw. system dojrzały
Szabla jest bronią, która wyewoluowała dość wcześnie, jednak dopiero na przestrzeni XV wieku rozwinęła się ze swojej pierwotnej formy. W krótkim okresie swojego istnienia stała się dominującą i jedną z najbardziej zróżnicowanych broni na świecie. Uczona była w wielu różnych odmianach, które rozwinęły się ze szkół na całym świecie.
Szabla polska jest jedną z nietypowych szkół, która razem z szeregiem szkół ze wschodniej strony Europy wykształciły się przez połączenie elementów wschodniej i zachodniej mechaniki. Polska szermierka wykształciła swoją specyfikę, która odróżnia ją od np. szkoły węgierskiej, czy tureckiej.
System dojrzały, jest powiązany z okresem, kiedy dzięki szeregowi wpływów technik niemieckiej szkoły mieczy, włoskiego rapiera oraz tureckiej, kaukaskiej i węgierskiej szabli, wykrystalizował się spójny mechanicznie system. Wykształcił on swoje specyficzne operacje, jak nasz specyficzny młyniec, czy konkretna mechanika cięć, czy charakterystyczna praca fałszywym ostrzem.
*Polska Sztuka Krzyżowa
Walka szablą wg rodziny Sieniawskich*, opiera się na prostych i bardzo dynamicznych kombinacjach. Cięcia wykonywane są z precyzją i szybkością, spełniały jednocześnie funkcję o charakterze ofensywnym (w przypadku cięcia dochodzącego do celu lub zasłony przeciwnika) lub defensywnym (w przypadku cięcia odbijającego cięcie adwersarza), pozwalając tym samym na maksymalne wykorzystanie energii kinetycznej szabli. W dawnej Polsce naukę szermierki zaczynano w wieku 6 lat. W tym czasie była to najbardziej powszechna forma aktywności fizycznej. Bito się na palcaty (drewniane kije) z różnymi przeciwnikami dochodząc do wielkiej wprawy i zręczności. Obyczaj ten wspierały sejmy Rzeczypospolitej zalecając ten rodzaj pojedynków jako element wojskowego wychowania młodzieży.
*Janusz Sieniawski (ojciec) oraz Bartosz i Krzysztof (synowie) mieszkający w Warszawie, kontynuują tradycję „polskiej szabli” i swojego przodka. „Prokop Sieniawski marszałek nadworny króla Zygmunta III (…) jednym cięciem szabli głowę odcinał wołowi (…)” (Ambroży Grabowski. przypowieści Polaków 1819)
Źródła: https://kresy.pl/kresopedia/z-szabla-przez-swiat-geneza-sztuki-krzyzowej/, https://silkfencing.pl/wydarzenia/seminarium-polskiej-szabli-w-cdsw
Komentarze (0)
Wysyłając komentarz akceptujesz regulamin serwisu. Zgodnie z art. 24 ust. 1 pkt 3 i 4 ustawy o ochronie danych osobowych, podanie danych jest dobrowolne, Użytkownikowi przysługuje prawo dostępu do treści swoich danych i ich poprawiania. Jak to zrobić dowiesz się w zakładce polityka prywatności.