Gofry, m.in. w Norwegii są bardzo popularną przekąską na różnego rodzaju piknikach, świętach i spotkaniach. Gofry stały się tam symbolem wiosny i od wielu lat w krajach skandynawskich 25 marca jest Dniem Gofrów.
Typowe norweskie gofry są cienkie i mają kształt serca. Serwowane są zazwyczaj na słodko, z bitą śmietaną, kwaśną śmietaną, kremówką i dżemem. Często z typowym norweskim brązowym serem (brunost), który robiony jest z serwatki pochodzącej z mleka koziego.
Do Norwegii należy również rekord Guinnessa za posiadanie największego na świecie smażonego gofra. Dokonał tego Rolf Moen z północnego Odal.
Same gofry posiadają długą historię, a ich początki sięgają średniowiecza, kiedy to smażono między dwoma płaskimi żeliwnymi płatkami cienkie placki.
Podobno już w XIV wieku w Holandii i Niemczech stosowane były pierwsze gofrownice: duże i kwadratowe. W 1869 roku Amerykanin Cornelius Swarthout otrzymał patent na pierwszą gofrownicę. Jego wynalazek zrewolucjonizował świat gofrów i stał się bardzo popularny.
Ciasto na gofry przygotowuje się przez wymieszanie mąki, cukru, soli, stopionego masła lub oleju, żółtek jaj i mleka, a następnie ubitych białek jaj. Specyficzną odmianą gofrów są gofry belgijskie, spopularyzowane w 2 połowie XX w. Ostatnio modne - szczególnie w punktach typu street food są także gofry bąbelkowe - bubble waffles. Można je nadziewać w trakcie wypieku. Serwuje się je zarówno na słodko, jak i w wersji wytrawnej - np. z bekonem czy jajkiem.Szczegółowy przepis na gofry na słodko i słono znajdziecie na HOTBLOG-u.
Komentarze (0)
Wysyłając komentarz akceptujesz regulamin serwisu. Zgodnie z art. 24 ust. 1 pkt 3 i 4 ustawy o ochronie danych osobowych, podanie danych jest dobrowolne, Użytkownikowi przysługuje prawo dostępu do treści swoich danych i ich poprawiania. Jak to zrobić dowiesz się w zakładce polityka prywatności.