Wilk to drapieżny ssak z rodziny psowatych objęty całkowitą ochroną. Jak go rozpoznać?
- Typowy wygląd wilka to skośne oczy, długi (do 1/3 dł. tułowia) i puszysty ogon oraz bure umaszczenie, z jasnym spodem ciała. Trop podobny do dużego psa, ale bardziej owalny, a opuszki środkowych palców wyżej osadzone; długość odcisku 8-10 cm, szerokość 8 cm, zakończony pazurami. Masa dorosłego osobnika wynosi średnio 35 kg – czytamy w informacji Nadleśnictwa Piaski.
Pożywienie watahy stanowią głównie jelenie i sarny, czasem zające, płazy, gady, gryzonie i dziki. Największą aktywność gatunku obserwuje się o poranku i zmierzchu, zależy to jednak też od stopnia penetracji lasów przez ludzi, temperatur, wychowu młodych oraz rytmu aktywności ofiar.
Dlaczego boimy się wilków?
Choć wilk jest pod ochroną i niewiele różni się wyglądem od psów to przez część społeczeństwa jest postrzegany negatywnie. Dlaczego?
- Ocena wilków wśród społeczeństwa spowodowana jest przede wszystkim drapieżnictwem na zwierzętach domowych, zwłaszcza w rejonach wypasu owiec i bydła. (...) Trzeba zrozumieć iż w wilku nie powinniśmy upatrywać szkodnika i przeciwnika, lecz sojusznika w ochronie lasu i pól przed nadmiernym żerowaniem jeleni i saren - przekonuje Nadleśnictwo Piaski.
Wilki widoczne w okolicznych lasach
Martwe sarny na terenie miejscowych lasów jeden ze śladów bytności wilków w powiecie rawickim. Zauważyło je w swoim obwodzie chociażby koło łowieckie nr 13 "Drop". Mało tego, jego członkowie mieli okazję osobiście widzieć te zwierzęta - pojedyczne osobniki i nawet całą watahę. Zwierzęta "uchwycili" także na nagraniach na swoich telefonach oraz dzięki fotopułapce.
Czy wiesz, że…? (źródło: Nadleśnictwo Piaski)
- Wilcze wycie jest zaraźliwe (jak ludzkie ziewanie!) – gdy jeden wilk zaczyna, reszta dołącza się do niego „dla towarzystwa".
- Jeden osobnik w ciągu doby może przejść nawet do 200 km.
- Oprócz pokarmu mięsnego wilk często skubie też trawy, zioła, zjada też owoce- czarne jagody, dzikie jabłka.
- Wataha często porusza się „po sznurku" – osobniki idą za sobą trop w trop pozostawiając jeden ślad.
- Wilki - w przeciwieństwie do psów – nigdy nie noszą ogona zwróconego ku górze, zawsze zwisa on w dół, ewentualnie poziomo.
- Jedynie ok. 10% polowań watahy kończy się sukcesem.
- Wilk posiada bardzo wyczulony węch - potrafi wyczuć zdobycz z odległości ponad 2,5 km.
Podczas spotkania z wilkiem należy pamiętać o kilku podstawowych zasadach (źródło: Lasy Państwowe):
- Nigdy nie dokarmiaj wilków.
- Mieszkając w pobliżu lasu, przetrzymuj odpadki spożywcze w szczelnych pojemnikach z pokrywami.
- Nie pozostawiaj resztek żywności w koszach na parkingach leśnych, miejscach biwakowych, pod wiatami i w innych miejscach odpoczynku dla turystów.
- Jeśli dowiesz się, że ktoś przetrzymuje nielegalnie wilka w niewoli, dla dobra swojego i sąsiadów, natychmiast powiadom Regionalną Dyrekcję Ochrony Środowiska lub leśniczego.
- Nie pozostawiaj psiej lub kociej karmy na zewnątrz, w miejscach gdzie mogłaby być dostępna dla drapieżników. Może to zwabić wilki w pobliże domostwa.
- Jeśli spacerujesz w lesie z psem, prowadź go zawsze na smyczy. Jest to zgodne z obowiązującym w Polsce prawem, a także zapobiega oddalaniu się psa od właściciela.
- Jeśli jednak spotkasz w lesie wilka, który podchodzi zbyt blisko (na odległość poniżej 30 m) lub przygląda się zbyt długo i nie czujesz się komfortowo w tej sytuacji, albo też drapieżnik poszczekuje lub warczy na ciebie, unieś ręce i machaj nimi w powietrzu. To rozprzestrzeni twój zapach, sprawi, że twoja sylwetka będzie lepiej widoczna. Pokrzykuj głośno lub zagwiżdż w stronę wilka. To pozwoli mu zorientować się, że ma do czynienia z człowiekiem i, że nie jest mile widziany.