Oddziały psychiatrii dziecięcej są zapełnione, wizyty do specjalistów psychiatrii dziecięcej niemalże nieosiągalne, a telefony zaufania dla dzieci i młodzieży dzwonią nieustannie - wskazuje specjalistka.
Depresja - Świat do góry nogami
Pandemia przewróciła świat młodych ludzi do góry nogami. Z dnia na dzień „zamknęła” w domu, pozbawiła kontaktów z rówieśnikami w realu. Często młodzi ludzie na całe dnie zostawali sami w domu, bo rodzice - po prostu - musieli iść do pracy. Z jednej strony odosobnienie, drugiej łatwy dostęp do internetu źle wpłynął na kondycję psychiczną młodzieży.
Musieli oni często stanąć do nierównej walki ze swoimi lękami, presjami i samotnością - mówi psycholog.
Na te problemy nierzadko nakładały się kolejne. Wiele godzin spędzanych przed komputerem, tabletem czy telewizorem, niewiele ruchu, niesystematyczne odżywianie się doprowadziło do występowania otyłości, anoreksji czy bulimii.
Największe wyzwanie obecnie stanowi ilość samookaleczeń - młodzież nie radzi sobie z regulacją emocji i jako najszybszą i najbardziej dostępną wybiera zachowania autodestrukcyjne. Dlatego tak ważne jest aby rodzice rozmawiali ze swoimi dziećmi o ich samopoczuciu i byli dla nich wsparciem - podkreśla Sylwia Sawicka-Zduniak.
Dziecko wysyła sygnały
Bywa, że rodzice w codziennym zabieganiu nie dostrzegają, że dziecko staje się apatyczne, nie ma motywacji, nie odrywa nosa od komórki, czy komputera - nawet po zakończeniu zdalnych lekcji.
Nie chce im się wstawać, ubierać, czesać - bo po co? Przecież nie trzeba wyjść, nikt ich nie widzi - mówi matka dwóch córek, 10- latki i 13- latki. - Dodatkowo bardzo komplikują się normalne relacje koleżeńskie. Dzieci mało się widzą, więc nie są na bieżąco przyzwyczajeni do tego, jak się zmienia ich wygląd, co jest powodem braku akceptacji, docinków, nieporozumień - wymienia. - Co gorsza, oglądają youtuberów, tik-tokerów, co dodatkowo wpędza ich w kompleksy dotyczące przede wszystkim wyglądu.
Rawiczanka przyznaje, że pracując trudno dziecku poświęcić tyle czasu, ile by wymagało, a przede wszystkim kontrolować czas spędzany w sieci.
Jeśli młodzi ludzie nie mają okazji, by te gromadzące się w nich emocje rozładować podczas wysiłku fizycznego, to niestety wszystko tłumią w sobie - zauważa kobieta.
Podkreśla, że jej córka - uczennica klasy III podstawówki, która jednak więcej chodziła do szkoły, a nawet podczas nauczania zdalnego ma wizualny kontakt z nauczycielką i rówieśnikami z pewnością mniej odczuwa skutek tej dziwnej sytuacji. Inaczej sprawa wygląda w przypadku starszej córki.
Nastolatka, która nie dość, że przechodzi trudny okres związany z dojrzewaniem, to przyznaje, że kontakty z kolegami i koleżankami są trudne po ciągłej izolacji, a przeniesienie nawet trwałych relacji w większości do internetu mocno je nadszarpnęło - uważa.
Co trapi młodych ludzi?
To, jak bardzo pandemia koronawirusa wpłynęła na komfort psychiczny młodych ludzi, potwierdzają wyniki ankiety, którą przeprowadziła Poradnia Psychologiczno-Pedagogiczna w Rawiczu wiosną ubiegłego roku wśród prawie 1.300 uczniów VII i VIII klas. Niemal połowa badanej grupy przyznała, że odczuwa pogorszenie nastroju w związku z pandemią. Wśród najczęściej przeżywanych stanów emocjonalnych młodzi ludzie wymieniali: poczucie braku energii i motywacji, złość, irytację i rozdrażnienie, bezsilność i wyczerpanie, przytłoczenie negatywnymi myślami. Wskazywali, że często towarzyszy im smutek, poczucie osamotnienia i lęk.Co ważne, młodzi ludzie pytani, kto z ich otoczenia jest ważnym źródłem wsparcia w czasie pandemii, wskazywali przede wszystkim na rodziców.
Wyniki niektórych odpowiedzi zawartych w ankiecie:
Depresja u dzieci i nastolatków - obserwuj i reaguj
Sylwia Sawicka-Zduniak podkreśla, że nie każde zaburzenie zachowania oznacza depresję. Trzeba jednak dziecku poświęcać czas i je obserwować. Wtedy dajemy sobie szansę na reakcję we właściwym czasie.
Musimy być uważni na to, czy nasze dziecko nagle nie zmieniło stylu ubierania się - nosi za duże ubrania, zasłania ręce, nie wychodzi z pokoju - sygnalizuje Sylwia Sawicka-Zduniak i wylicza dalsze niepokojące sygnały. - Niepokoić powinny nas również nagłe wybuchy złości i drażliwość oraz utrata zdolności do przeżywania przyjemności i cieszenia się, a także obniżony napęd, negatywny sposób myślenia i zniekształcenia poznawcze.
Według psycholog, są to sygnały, które powinny skłonić rodzica do poszukania pomocy psychologicznej lub nawet psychiatrycznej.
Uważam, że wsparciem psychologicznym powinny zostać objęte nie tylko dzieci w szkołach ale już w przedszkolach. Pierwsze objawy zaburzeń neurorozwojowych, adaptacyjnych, związanych z integracją sensoryczną, możemy zaobserwować właśnie w przedszkolu. Moim zdaniem, w każdej szkole czy przedszkolu powinien być zatrudniony psycholog, który będzie w stanie nie tylko diagnozować ale i wspierać dzieci oraz ich rodziców - podkreśla specjalistka.
Akcentuje - sięgnięcie po pomoc psychologiczną nie jest wstydem, ale przejawem świadomego i odpowiedzialnego rodzicielstwa.
Świadomość tego, że psycholog może pomóc jest, na szczęście, w naszym społeczeństwie coraz większa i ludzie coraz częściej i coraz odważniej po tę pomoc sięgają - dopowiada Elżbieta Figisiak, dyrektor rawickiej Poradni Psychologiczno-Pedagogicznej.
Jak wspierać dziecko? Najważniejsze poczucie bezpieczeństwa, miłości i szacunku
Podstawą wspierania zdrowia psychicznego dzieci jest przede wszystkim zapewnienie podstawowych ich potrzeb - poczucia bezpieczeństwa, miłości, przynależności, szacunku i samorealizacji - przekonuje Sylwia Sawicka-Zduniak.
Dlatego chcąc wspierać swoje dziecko, należy przede wszystkim zbudować z nim bezpieczną, pełną miłości relację, stawiać granice, w pełni akceptować, być dostępnym - tłumaczy psycholog.
Podkreśla, że czas poświęcony dziecku i zrozumienie, jest warunkiem - aby ono poczuło się ważne.
Rozmawiaj z dzieckiem o jego samopoczuciu, wówczas samo zasygnalizuje, z czym sobie nie radzi - przekonuje rozmówczyni.
Tłumaczy, że nastolatki, których rodzice mają adekwatne do możliwości swojego dziecka oczekiwania, którzy są uważni na zmiany w zachowaniu swoich pociech, wspólnie zasiadają do stołu oraz angażują się w różne rodzinne aktywności, są mniej zagrożone depresją i zachowaniami autodestrukcyjnymi.
Zapewnienie dziecku poczucia bezpieczeństwa, miłości, zrozumienia oraz zbudowanie silnej więzi, będzie owocowało każdorazowo, gdy tylko Twoje dziecko będzie Cię potrzebowało! - uważa Sylwia Sawicka-Zduniak.
Jak umówić się do psychologa?
Z pomocy specjalistów uczniowie, ich rodzice i nauczyciele mogą skorzystać w rawickiej Poradni Psychologiczno-Pedagogicznej. Nie potrzeba skierowania. Wystarczy zadzwonić i umówić spotkanie.
Jesteśmy dostępni telefonicznie od poniedziałku do piątku - to jest najprostsza forma kontaktu z nami, a więc pomoc można uzyskać właściwie od razu - podkreśla Elżbieta Figisiak, dyrektor Poradni Psychologiczno - Pedagogicznej w Rawiczu.
Można także zadzwonić w każdy poniedziałek między 16.00 a 18.00 - wówczas dyżur pełni specjalista - i zasięgnąć porady.
Telefon do poradni: (65) 614-18-54
Całodobowy telefon zaufania dla dzieci i młodzieży: 116 111
Komentarze (0)
Wysyłając komentarz akceptujesz regulamin serwisu. Zgodnie z art. 24 ust. 1 pkt 3 i 4 ustawy o ochronie danych osobowych, podanie danych jest dobrowolne, Użytkownikowi przysługuje prawo dostępu do treści swoich danych i ich poprawiania. Jak to zrobić dowiesz się w zakładce polityka prywatności.