55. Poznański Pułk Piechoty był oddziałem Armii Wielkopolskiej i Wojska Polskiego w II Rzeczypospolitej. Został sformowany w 1919 r. jako 1. Pułk Strzelców Wielkopolskich. W czasie wojny polsko-bolszewickiej walczył początkowo na na froncie litewsko-białoruskim, a w okresie bitwy warszawskiej, uderzał znad Wieprza. Po wojnie stacjonował w Lesznie, jego III batalion w Rawiczu, a batalion zapasowy w Poznaniu. Kampanię wrześniową rozpoczął w składzie Wielkopolskiej Brygady Kawalerii, a potem walczył w składzie macierzystej 14. Dywizji Piechoty, między innymi nad Bzurą.
17 Pułk Ułanów Wielkopolskich im. Króla Bolesława Chrobrego był oddziałem kawalerii. Został zorganizowany w okresie Powstania Wielkopolskiego jako 2. Pułk Ułanów Wielkiego Księstwa Poznańskiego. Od 9 lutego 1919 r. występował pod nazwą 3. Pułk Ułanów Wielkopolskich. W sierpniu 1919 r. został przemianowany na 17. Pułk Ułanów Wielkopolskich. W okresie międzywojennym pułk stacjonował w garnizonach Gniezno i Leszno.
W pierwszej części spotkania Tomasz Kościański, posługując się przezroczami z dokumentami i zdjęciami, ciekawie opowiadał o historii obu oddziałów i ich walkach. Nakreślił ówczesny kontekst społeczny i uczestnictwo obu pułków w życiu społeczno - kulturalnym miejscowej ludności.
Drugą część, w sali wystawowej MZR, prowadził kustosz Witold Giejdasz. Skupił się na eksponatach pochodzących ze zbiorów rawickiego muzeum, które uzupełniały ekspozycję. Zwrócił uwagę, że stacjonujący w „czerwonych koszarach” 55. Poznański Pułk Piechoty nierozerwalnie jest związany z historią Rawicza.
Komentarze (0)
Wysyłając komentarz akceptujesz regulamin serwisu. Zgodnie z art. 24 ust. 1 pkt 3 i 4 ustawy o ochronie danych osobowych, podanie danych jest dobrowolne, Użytkownikowi przysługuje prawo dostępu do treści swoich danych i ich poprawiania. Jak to zrobić dowiesz się w zakładce polityka prywatności.