Ta tragifarsa została przetłumaczona na język angielski, duński, niemiecki, francuski, grecki i jest wystawiana z powodzeniem w kilkudziesięciu krajach na świecie.
Bohaterami sztuki jest para czterdziestolatków, dobrze sytuowane małżeństwo z kilkuletnim stażem. Wiktoria prowadzi dziennik telewizyjny, Daniel jest adwokatem w uznanej kancelarii. Do pełnego szczęścia brakuje im tylko dziecka. Obchodzą czterdzieste urodziny Wiktorii, gdy nieoczekiwanie kurier dostarcza jej przesyłkę od FBI, a w niej plecak, który zgubiła dwadzieścia lat temu. Jego zawartość i wspomnienia z nią związane burzą spokój małżeństwa i urodzinową atmosferę. Młodość Wiktorii okazuje się pełna tajemnic i przemilczeń. Związana była z palestyńskim terrorystycznym ugrupowaniem Hamas, czego cień ciągnie się do tej pory. Wyszła nawet za mąż za Irańczyka, i jak się okazuje, nie ma oficjalnego rozwodu.
Daniel staje przed wyborem, ile i czy może wybaczyć. Zakończenie sztuki jest tajemnicze. Mężczyzna również otrzymuje przesyłkę, ale nie dowiadujemy się, co zawiera. Czyżby też maila coś do ukrycia?
Sztuka czasem zabawnie, niekiedy w przejmujący sposób mówi o hipokryzji, uprzedzeniach, terroryzmie i wyborach życiowych, które zawsze mają swoją cenę. Była świetnie zagrana. Jeszcze raz się potwierdziło, że duet Izabela Noszczyk i Dariusz Taraszkiewicz doskonale się scenicznie uzupełniają, przekazując całą gamę wspólnych emocji.
