Z początku dwudziestego stulecia pochodzą pierwsze wzmianki o przedszkolach rawickich. W 1904 r. niemiecki Związek Kobiet prowadził dwie takie placówki dla dzieci robotników i ubogich rzemieślników, utrzymywane przez magistrat.
Prócz tego, w jednym z najstarszych budynków Rawicza, obok więzienia przy dzisiejszej ul. Marcinkowskiego - jak podają źródła historyczne - mieściło się przytulisko miejskie (zwane również szpitalem dla starców). Przebywało w nim średnio 30 osób. Z kolei, przy dawnej Synagogenstrasse (dziś ul. Kopernika 11) był usytuowany żydowski dom starców fundacji braci Isaaka i Filipa Todtmannów. Obecnie jest to dom mieszkalny.
Dziś spacerując ulicą Sienkiewicza, nie sposób nie zwrócić uwagi na gmach policji. Natomiast, być może nie wszyscy wiedzą, że w okresie zaborów mieścił się tam dom dla zamożnych starców niemieckich, znany nawet poza granicami kraju. Założył go Gustav Friederici - Stiftung.
Okres międzywojenny w Rawiczu - szpital zamiast internatu, dom starców i ochronka
Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości, jednym z zasadniczych elementów opieki społecznej, były szpitale. W 1935 roku, po zlikwidowaniu seminarium nauczycielskiego, odremontowano internat uczniowski przy ul. Hallera i przeznaczono go na szpital miejski. Mieścił około 40 łóżek. Jego starą siedzibę (także przy ul. Hallera) wykorzystano na dom starców, przeniesiony z ówczesnych Wałów Jana III (obecnie Wały Powstańców Wielkopolskich).
Natomiast w budynku przy skrzyżowaniu dzisiejszych ulic Lipowej i Mickiewicza znajdowała się tzw. Stacja Opieki nad Matką i Dzieckiem, pod egidą Polskiego Czerwonego Krzyża. Miasto utrzymywało także przedszkole - ochronkę.
Nowy szpital w Rawiczu po 1945 roku
Po wyzwoleniu Rawicza w 1945 roku, dla ludności cywilnej uruchomiono szpital przy ul. Hallera (byłe „małe koszary piechoty”, obecnie budynek Zespołu Szkół Zawodowych). Dwa lata później na ten cel zaadaptowano także sąsiedni budynek mieszkalny, urządzając w nim oddział zakaźny. Szpital na początku posiadał 80 łóżek. Chorych obsługiwał tylko jeden lekarz z małą obsadą pielęgniarską. Do 1954 r. pomieszczenia szpitalne poszerzono o nowy oddział dziecięcy w trzecim już budynku, likwidując „przytulisko”.
Szpital przy ul. Hallera posiadał wtedy 130 łóżek. W placówce leczeni byli chorzy naszego powiatu oraz z okolicy - Góry i Milicza. W 1958 roku, na potrzeby szpitala przejęto były gmach szkolny Korpusu Kadetów, czyli obecny budynek lecznicy w Rawiczu. Po przeprowadzeniu kapitalnego remontu, placówka dysponowała pod koniec 1962 roku 205 łóżkami, zatrudniała 17 lekarzy, 2 farmaceutów, 29 pielęgniarek, 6 położnych i 50 osób personelu pomocniczego.
Jak dziś wygląda wsparcie dla mieszkańców Rawicza?
Dziś - poza szpitalem, który zapewnia opiekę zdrowotną - wsparcie dla potrzebujących mieszkańców organizują samorządy oraz organizacje pozarządowe. Warto wymienić choćby Domy Pomocy Społecznej w Osieku (funkcjonuje od 48 lat) i Pakówce (istnieje 71 lat). Obie placówki obejmują opieką osoby z niepełnosprawnością intelektualną.
Natomiast w 1998 r. oddano w Rawiczu do użytku Środowiskowy Dom Samopomocy ulokowany na terenie byłej jednostki wojskowej. Z organizowanych w nim zajęć i porad korzysta około 40 osób. Działa też Dzienny Dom Pomocy Społecznej w Rawiczu - czyli miejsce, w którym seniorzy spotykają się każdego dnia. Tu korzystają z zajęć aktywizujących, a przede wszystkim mają możliwość integracji.
Komentarze (0)
Wysyłając komentarz akceptujesz regulamin serwisu. Zgodnie z art. 24 ust. 1 pkt 3 i 4 ustawy o ochronie danych osobowych, podanie danych jest dobrowolne, Użytkownikowi przysługuje prawo dostępu do treści swoich danych i ich poprawiania. Jak to zrobić dowiesz się w zakładce polityka prywatności.