Jan Hasik był synem Jana, urzędnika pocztowego z Rawicza i Teodozji. Tak pisał w książce „Rawicz moja miłość”: „Urodziłem się w nieistniejącym już domu przy Placu Wolności (narożnik ul. Zielonej*), należącym do mojej babki Marianny Papmel z domu Niedźwiedzkiej”.
Jan Hasik dzieciństwo spędził w Rawiczu
W Rawiczu ukończył szkołę powszechną i cztery klasy gimnazjum, po czym w 1938 r. zdał egzamin konkursowy do V kompanii Korpusu Kadetów nr 2 im. Marszałka Rydza-Śmigłego w Rawiczu. Podczas kampanii wrześniowej 1939 r., został ewakuowany z Korpusem Kadetów do Lwowa, gdzie uczestniczył w walkach w obronie tego miasta. Do Rawicza wrócił w grudniu 1939 r. i podczas okupacji pracował fizycznie w fabryce maszyn i odlewni żeliwa (obecnie „Gazomet”).
W styczniu 1945 roku podjął przerwaną przez wojnę naukę w Państwowym Gimnazjum i Liceum w Rawiczu, gdzie w lipcu tego roku zdał egzamin maturalny. W latach 1945 - 1952 studiował na Wydziale Lekarskim Uniwersytetu Poznańskiego i Akademii Medycznej w Poznaniu. Dyplom uzyskał z wyróżnieniem w 1954 r., ale już od października 1951 r. pracował w II Klinice Chorób Wewnętrznych, kierowanej przez profesora Jana Roguskiego.
Naukowa droga Jana Hasika
Po uzyskaniu specjalizacji I i II stopnia w zakresie chorób wewnętrznych, w 1959 r. uzyskał stopień doktora medycyny, na podstawie pracy „Kwas askorbinowy w przewlekłej niewydolności krążenia”, a w 1964 r. habilitację, na podstawie rozprawy „Zmiany hemodynamiczne u chorych z nadczynnością tarczycy i czerwienicy prawdziwej leczonych izotopami promieniotwórczymi”. W latach 1959 - 1960 przebywał na stypendium w klinice w Bernie. 1 kwietnia 1970 r. został kierownikiem Kliniki Gastroenterologii Instytutu Chorób Wewnętrznych Akademii Medycznej w Poznaniu, niedługo potem zastępcą dyrektora instytutu.
We wrześniu 1972 r. został mianowany profesorem nadzwyczajnym. W tym samym roku został prodziekanem, a w latach 1975 - 1981 pełnił funkcję dziekana Wydziału Lekarskiego Akademii Medycznej w Poznaniu. Zorganizował Wojewódzki Ośrodek Dietetyczny przy II Klinice Chorób Wewnętrznych, obejmując w nim stanowisko zastępcy kierownika, a następnie kierownika. 4 czerwca 1980 r. uzyskał tytuł profesora zwyczajnego. W 1985 r. został dyrektorem Instytutu Chorób Wewnętrznych.
Jan Hasik był autorem bądź współautorem 595 publikacji naukowych lub popularnonaukowych, w tym 83 książek, pierwszym autorem podręczników „Podstawy dietetyki” oraz „Dietetyka” i autorem monografii „Podstawy żywienia człowieka chorego” (2001). Uczestniczył w około 220 kongresach, konferencjach i sympozjach naukowych, krajowych i zagranicznych. Był aktywnym członkiem Polskiego Towarzystwa Lekarskiego (od 1991 roku członkiem honorowym), Towarzystwa Internistów Polskich i Polskiego Towarzystwa Gastroenterologicznego, przewodniczącym Komisji Dietetyki Polskiej Akademii Nauk, wiceprzewodniczącym Komitetu Żywienia Człowieka i Fizjopatologii Żywienia oraz członkiem Prezydium Komitetu Medycyny Doświadczalnej PAN, przewodniczącym Rady Naukowej Instytutu Balneoklimatycznego w Poznaniu, członkiem Rady Naukowej Instytutu Żywności i Żywienia w Warszawie, Instytutu Przemysłu Zielarskiego oraz Instytutu Przemysłu Ziemniaczanego i Koncentratów Spożywczych w Poznaniu. Od 1991 roku był członkiem New York Academy of Science. Pełnił funkcję pełnomocnika rektora Akademii Medycznej do spraw kontaktów z Uniwersytetem Marcina Lutra w Halle, w 1997 roku otrzymał doktorat honorowy tej uczelni.
Nie tylko lekarz, ale także redaktor
W 1989 r. doprowadził do reaktywacji czasopisma „Nowiny Lekarskie” i został jego redaktorem naczelnym. Był również członkiem rad i kolegiów redakcyjnych czasopism naukowych „Gastroenterologia Polska”, „Acta Endoscopica Polona”, „Herba Polonica”, „Postępy Fitoterapii”. Własnym nakładem wydał autobiograficzną książkę „Rawicz, moja miłość” (Poznań, 1993 r.). Stale podkreślał, że czuje się rawiczaninem, rodzinne miasto darzył szczególnym sentymentem. Na łamach „Gazety Rawickiej” publikował wspomnienia i artykuły popularyzujące zagadnienia medyczne.
Jan Hasik działał również w Poznańskim Klubie Kadetów II RP. Był odznaczony, między innymi: Krzyżami Kawalerskim i Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski oraz Krzyżem Walecznych.
Zmarł nagle 7 października 2001 r. w Poznaniu, podczas przygotowań do sympozjum. Został pochowany na cmentarzu na Junikowie.
* Ul. Zielona - obecnie nazywa się Sukiennicza. W miejscu budynku, gdzie urodził się Jan Hasik, znajduje się bar „Głodny Polak”
Źródła: Wikipedia, Towarzystwo Przyjaciół Rawicza, „Nowiny Lekarskie” nr 3, 2007 r. (76)
Komentarze (0)
Wysyłając komentarz akceptujesz regulamin serwisu. Zgodnie z art. 24 ust. 1 pkt 3 i 4 ustawy o ochronie danych osobowych, podanie danych jest dobrowolne, Użytkownikowi przysługuje prawo dostępu do treści swoich danych i ich poprawiania. Jak to zrobić dowiesz się w zakładce polityka prywatności.