W Rawicko-Krobskim Dzienniku Powiatowym w zasadzie w każdym numerze pojawiały się informacje o chorobach zwierząt gospodarczych. Najczęściej pisano „Pomór i zaraza świń”. Nazwy choroby nie określano, czasem tylko pojawia się nazwa pryszczyca.
Informację o „liczeniu kołowacizny” interpretować chyba trzeba jako „leczenie”.
Pierwsza ważna informacja, na jaką się natkniemy, mówi że: „beladona* nie mylny jest środek do liczenia kołowacizny owiec, skoro choroba ta zupełnie się wykształciła”.
Pan Mangold poleca stosowanie „beladony” wraz z rozcieńczonymi kroplami Aconitum Napellus* (tojad mocny). Podaje dokładną receptę przyrządzenia preparatu i spsób jego dawkowania. „Skutek potwierdza się podobno w istocie zupełnie, skoro kuracya przy pokazywaniu się pierwszych znaków choroby, się rozpoczyna”
Trzęsawka (z ang. scrapie „ocierać się, drapać”; polskie nazwy: choroba kłusowa, kołowacizna) - pasażowalna encefalopatia gąbczasta owiec i kóz (przewlekłe zwyrodnieniowe choroby układu nerwowego). Podobna do trzęsawki choroba u ludzi, zwana jest kuru. Najprawdopodobniej nie może zostać przeniesiona bezpośrednio na człowieka, ale zaleca się unikanie kontaktu z tkankami i płynami ustrojowymi chorego zwierzęcia.
Choroba ma długi czas inkubacji, sięgający kilku, a nawet kilkunastu lat, jej typowymi objawami są: pobudliwość, swędzenie skóry powodujące ciągłe ocieranie się zarażonych zwierząt o drzewa, krzewy itd., co prowadzi do powstawania rozległych, często głębokich ran. Ponadto zakażone osobniki charakteryzują się nadmiernym pragnieniem, osłabieniem, zaburzeniami równowagi i koordynacji ruchowej. W ostatnim stadium choroba prowadzi do całkowitego paraliżu, a następnie zgonu zwierzęcia. W mózgach padłych na trzęsawkę zwierząt wyraźnie widoczne są zmiany, mające postać ubytków w tkance nerwowej. Mózgi wyglądem przypominają gąbkę. Przeciwko tej chorobie nie udało się dotychczas znaleźć skutecznej szczepionki.
Źródło: Wikipedia
*Fratzig - wieś Wrząca, województwo wielkopolskie, powiat czarnkowsko-trzcianecki, gmina Trzcianka
*Pokrzyk wilcza jagoda (Atropa belladonna L.) − gatunek wieloletniej rośliny z rodziny psiankowatych (Solanaceae). Ma wiele nazw zwyczajowych: wilcza wiśnia, wilcza jagoda, psinki, leśna tabaka, belladonna. Występuje w Europie, Afryce Północnej, Azji Zachodniej. Introdukowana w części Ameryki Północnej. W Polsce także roślina uprawna i dziczejąca. Występuje głównie w południowej części kraju, roślina rzadka, objęta ochroną. Wszystkie części rośliny są trujące, ale wykorzystuje się ją w medycynie.
Produkowane z pokrzyku preparaty zmniejszają napięcie mięśni gładkich, działają hamująco na układ nerwowy przywspółczulny, rozszerzają źrenicę oka, zmniejszają wydzielanie wszystkich gruczołów. Znajdują zastosowanie w okulistyce podczas badania oka (atropina), a także w leczenia kaszlu, kolki nerkowej i żółciowej, astmy i schorzeń żołądkowo-jelitowych
Źródło: Wikipedia
*Tojad mocny (Aconitum napellus) to niezwykle toksyczna roślina, która w Polsce występuje naturalnie na terenach górskich. Połknięcie jest śmiertelne, a toksyny w niej zawarte mogą być wchłaniane nawet przez skórę. Jako trucizna był wykorzystywany już w starożytności, to właśnie nim miał zostać otruty Arystoteles. W średniowieczu był wykorzystywany do zatruwania ostrzy mieczy i strzał.
Źródło: https://www.picturethisai.com
Komentarze (0)
Wysyłając komentarz akceptujesz regulamin serwisu. Zgodnie z art. 24 ust. 1 pkt 3 i 4 ustawy o ochronie danych osobowych, podanie danych jest dobrowolne, Użytkownikowi przysługuje prawo dostępu do treści swoich danych i ich poprawiania. Jak to zrobić dowiesz się w zakładce polityka prywatności.