„Dominium Sląskowo pod Jutrosinem”, jak czytamy w pierwszym ogłoszeniu, „szuka w czasie Nowegoroku do Wielkiejnocy ogrodowego”. Wymagania są dość niecodzienne, ma być „żeniaty” i musi być „dobrym strzelcem”.
Drugie ogłoszenie reklamuje cukiernię Ernsta Lippolda, która mieściła się przy ul. Poznańskiej, pod numerem 50. Tekst jest barwny, warto przytoczyć jego fragment: „nineijszym pokorne doniesienie, ze mój skald pierników, cukrowych rzeczy, marcypanów i rożnych konfitur, które są zdolne su ukształcenia drzewek Bożego narodzenia, jak jak najsowiciej opatrzony jest”.
Bardzo podobna reklama zamieszczona została również 12 grudnia 1860 r.
Na końcu ogłoszenia jest ciekawa informacja, ze „Moja buda jest tak, jak zawsze, naprzeciwko majstra piwowarskiego* Pana Waltera”. Informacji o tajemniczym „Panu Walterze” nie ma w książkach telefonicznych, ani adresowych. Nawet nie wiadomo, czy jest to imię, czy nazwisko.
Numeracja domów w Rawiczu wielokrotnie się zmieniała, trudno ustalić z całą pewnością, który to obecnie budynek. Nie jest zaznaczony na mapie Rawicza z lat 1910 - 1920 „Plan der Stadt Rawitsch” wykonanej przez Juliusa Urbitscha, ani na mapie katastralnej z lat międzywojennych.
Zakładając, że na początku lat dwudziestych numeracja była taka sama jak w czasach niemieckich, a jest to prawdopodobne, Hotel Centralny, czyli obecny budynek Banku PKO, miał numer 44/46, a narożny przy ul. Sikorskiego 54. Wynika z tego, że obecnie może to być budynek przy ul. 3 Maja 12 lub 14.
Z kolei o osiedleniu się w Rawiczu „majstra mydlarskiego*” można przeczytać TUTAJ
*Piwowar to rzemieślnik lub osoba pracująca w przemyśle piwowarskim, czyli browarnictwie, zajmująca się warzeniem piwa. Piwowarstwo to proces produkcyjny piwa, obejmujący przygotowanie składników, zacieranie, fermentację, filtrowanie i leżakowanie
*Mydlarstwo - rzemiosło, a od schyłku XVIII w. przemysł zajmujący się wyrobem mydła. Korzeniami sięga starożytności, jako rzemiosło mydlarstwo rozpowszechniło się w IX w. w krajach śródziemnomorskich (surowcem był olej z oliwek), a stąd w innych krajach Europy. W Polsce wyrób mydła z łoju bydlęcego był znany już w średniowieczu, wytwarzano je głównie w gospodarstwach domowych i klasztornych, także przez wyspecjalizowanych rzemieślników. Szybki rozwój tego rzemiosła nastąpił w XV w. (pierwsze cechy mydlarskie w Krakowie i Poznaniu); wytwarzano różne gatunki mydeł: białe do mycia i prania, czarne dla sukiennictwa, wonne mydełka luksusowe (także pudry i szminki), które stanowiły również przedmiot eksportu. W XVIII w. powstały duże wytwórnie mydła (m.in. w Poznaniu, Kobyłce koło Warszawy), w XIX w. nastąpił rozwój fabrycznej produkcji mydła i stopniowy zanik rzemiosła.
Źródło: Encyklopedia PWN
Komentarze (0)
Wysyłając komentarz akceptujesz regulamin serwisu. Zgodnie z art. 24 ust. 1 pkt 3 i 4 ustawy o ochronie danych osobowych, podanie danych jest dobrowolne, Użytkownikowi przysługuje prawo dostępu do treści swoich danych i ich poprawiania. Jak to zrobić dowiesz się w zakładce polityka prywatności.