Pierwodruk legend ziemi rawickiej

W kalendarzu opublikowano 10 legend, natomiast w książce „Ziemia rawicka w legendzie i baśni” - 35.

Wszystkie podania z kalendarza znalazły się w wydaniu książkowym, ale niektóre zostały przeredagowane, zmieniono także tytuły. „Przewinienie i kara” na „Strasznie ukarana swawola” , „Mortuos plango - poległych opłakuję” na „Spiżowy Jan” oraz „Skrucha zatwardziałego grzesznika” na „Trzy rybki”.

Warto przypomnieć postać Józefa Miedzińskiego, zasłużonego dla Rawicza i ziemi rawickiej.

Józef Miedziński - urodził się 2 lipca 1879 r. w Kobylinie. Uczył się w Królewskim Seminarium Nauczycielskim w Paradyżu koło Świebodzina i w Rawiczu. Tu zdał maturę w 1901 r. i rozpoczął pracę nauczyciela w Gogolewie koło Krobi.

W czasie I wojny światowej został wcielony do armii pruskiej i walczył na froncie zachodnim. Od 1920 r. był nauczycielem matematyki i przedmiotów przyrodniczych w Państwowym Gimnazjum Męskim w Rawiczu. Angażował się w prace społeczne Spółdzielni Mieszkaniowej Urzędników, Koła Przyjaciół Harcerstwa, Polskiego Związku Zachodniego, Towarzystwa Opieki nad Więźniami, Ligi Katolickiej, Związku Pracowników Państwowych. Był radnym Rady Miejskiej w Rawiczu z ramienia Bezpartyjnego Bloku Współpracy z Rządem. Zainicjował budowę toru saneczkowego. Współorganizował obchody 300-lecia Rawicza. Wygłosił wtedy referat „300-lecie Rawicza Zachodniej strażnicy Państwa”, na jubileuszowym posiedzeniu Korporacyj Miejskich 24 marca 1938 r.

Pisał artykuły o tematyce regionalnej, zamieszczane w lokalnej prasie. Opracował zbiór podań i legend regionalnych „Ziemia rawicka w baśni i legendach”, wydany w 1937 r. Po wybuchu II wojny światowej Józef Miedziński z rodziną schronił się w Nieparcie, rodzinnej wiosce jego żony. Tam zmarł 4 maja 1940 r. i został pochowany na miejscowym cmentarzu. 2 kwietnia 2019 r. sprowadzono jego szczątki do Rawicza i pochowano na cmentarzu parafialnym. Więcej można o tym przeczytać TUTAJ Jedna z ulic miasta nosi jego imię.

Źródła: TPR, MZR