Dzień Wszystkich Świętych i Zaduszki to tradycyjne wizyty na grobach zmarłych bliskich, przyjaciół i znajomych. Zapalamy znicze i pamięcią wracamy do spędzonych razem chwil, które z upływem czasu nabierają kolorytu, są najczęściej coraz milsze, piękniejsze, chociaż przepełnione smutkiem.
W tych szczególnych dniach warto pospacerować po rawickim cmentarzu parafialnym, by niekiedy zobaczyć prawdziwe dzieła sztuki rzemieślniczej, zdobiące groby. Jako motto tej wędrówki mogą posłużyć słowa Michaela Buchbergera (niemiecki ksiądz rzymskokatolicki, biskup Ratyzbony) - „Nie żyjemy, aby umierać... ale umieramy, aby żyć wiecznie"
Najstarszy grób na cmentarzu
Rawicki cmentarz parafialny powstał na początku XIX w. Poświęcono go 15 sierpnia 1811 roku, gdy miasto znajdowało się w granicach Księstwa Warszawskiego. Spoczywa na nim ponad 10 tys. zmarłych.
Monumentalna brama i ceglany mur wokół najstarszej części cmentarza pochodzą prawdopodobnie z przełomu XIX i XX w. Brama zwieńczona jest ceglanym łukiem, na którym rozmieszczono trzy krzyże. Na środkowym widnieje postać Chrystusa, dwa boczne zdobią napisy ,,Sit terra levis” (Niech ziemia lekką będzie). Zarówno brama, jak i fragment starych murów pochodzą z przełomu XIX i XX wieku.
Zaraz za bramą, po prawej stronie na murze cmentarnym widnieje tablica epitafijna geometry Józefa Kleczkowskiego (zmarł 31 lipca 1883 r.) i jest to prawdopodobnie najstarszy znak mogilny na tej nekropolii. Po lewej stronie kaplicy cmentarnej p.w. Zmartwychwstania Pańskiego (wybudowanej w 1983 r. na miejscu pierwotnej, ceglanej) znajduje się najstarszy grób. Jest to mogiła niemieckiej rodziny Laugfch z 1887 roku.
Cmentarz bardzo ucierpiał podczas huraganu 23 lipca 2009 roku. Liczne drzewa zostały wyrwane z korzeniami, niszcząc wiele mogił. Połączona z ulewą nawałnica zdewastowała również planty, park przy domu kultury, zabudowania (m.in. dach sali sportowej gimnazjum w Sierakowie) i okoliczne wsie. Takich zniszczeń Rawicz nie pamięta od czasów wielkich pożarów w XIX wieku, gdy zabudowa była drewniana i spaliło się około 200 domów (jedna czwarta miasta).
Pomniki, obeliski i rzeźby
Jednym z elementów na mogiłach są rzeźby, pomniki i obeliski. Te określenia często są używane zamiennie, co nie jest do końca prawidłowe. Obelisk (rożen, słup) definiowany jest jako pomnik w postaci wysokiego, smukłego słupa, najczęściej o czworobocznej podstawie i piramidalnym szczycie, wykonanego z jednego bloku skalnego. Zakończenie słupa ma formę ostrosłupa, często obitego blachą. Był charakterystycznym elementem architektury starożytnego Egiptu. Pomnik to dzieło rzeźbiarskie lub rzeźbiarsko-architektoniczne, posąg, kamień pamiątkowy, obelisk, płyta itp., wzniesione dla upamiętnienia osoby lub zdarzenia historycznego
Miejsca pochówku dzieci, ale nie tylko, często zdobią aniołki. Można o tym przeczytać TUTAJ.
Czasem nagrobki opatrzone są wykutymi epitafiami lub ponadczasowymi sentencjami. Przeważają cytaty z ewangelii, zobaczyć można również zupełnie prywatne przekazy. Współczesną kontynuacją portretów trumiennych są zdjęcia nagrobne. Ten coraz bardziej popularny zwyczaj, na szerszą skalę pojawił się w latach 70-tych, chociaż fotografie na porcelanie znane były już w okresie międzywojennym.
Komentarze (0)
Wysyłając komentarz akceptujesz regulamin serwisu. Zgodnie z art. 24 ust. 1 pkt 3 i 4 ustawy o ochronie danych osobowych, podanie danych jest dobrowolne, Użytkownikowi przysługuje prawo dostępu do treści swoich danych i ich poprawiania. Jak to zrobić dowiesz się w zakładce polityka prywatności.