Chodowanie morw i tępienie robaka ozimiennego

Pierwsza notka „Tyczące się uprawy jedwabiu” jest opisowa i w zasadzie reklamuje hodowlę jedwabników, co w konsekwencji na przynosić znaczne dochody. Jej autor zachęca do tego słowami: „Sposób zyskania jedwabiu każdy człowiek rozumny łatwo przywłaszczyć sobie może, idzie tylko o pokarm dla jedwabników”. Tym pokarmem jest morwa, która „w naszym klimacie dobrze się udaje i nawet osobnej roli nie potrzebuje”.

Założenie hodowli jedwabników „mało kosztów wymaga, sam zaś jestem wstanie przyrzeć zapomożkę z kassy skarbowcy niemajętnym mieszkańcom”. Ciekawy jest też koniec notki, którą podpisał Król. Radzca Ziemiański: „W reszcie nadmieniam, że Sekretarz powiatowy Suder gotów jest przyjmować i uiszczać zamówienia na nasienie i zasadki morw”.

Druga notka jest reklamą „naynowszego dziełka”, którego autorem jest „Dyrektor Loew w Międzerzyczu”. Wydane zostało „nakładem Henryka Sporleder w Cylichowie, w którém dotychczasowe doświadczenia spisane są”. Te „doświadczenia” to „robak ozimienny i środki ku wytępieniu tegoż”. Autor notki nie wspomina, jakie to środki w broszurze są polecane.

Problem ochrony zbóż przed szkodnikami jest nadal aktualny

Szkodniki w zbożu to szeroka grupa, która ciągle się powiększa. Obejmuje głównie owady. Poszczególne gatunki wpływają na plon, czyniąc bezpośrednie szkody lub osłabiając rośliny. Szkodniki zbożowe często przyczyniają się do występowania chorób, dużo z nich ma znaczenie ekonomiczne.

Obecnie wśród nowych zagrożeń z grupy agrofagów znalazł się m.in. żółwinek zbożowy (pluskwiak). To ciepłolubny owad pojawiający się w zbożu ozimym na przełomie maja i czerwca. Owady dorosłe i larwy wysysają sok z roślin. Największe straty powodują w pszenicy, życie i pszenżycie.

Źródło: syngenta.pl

Ciekawostkę o jedwabnych pończochach, odnoszącą się do zdarzenia z XIV wieku, można przeczytać TUTAJ