Notka „Niszczenie berberysu” podpisana przez starostę Józefa Ekkerta, powołuje się na rozporządzenie Ministra Rolnictwa z 1928 r. W rozporządzeniu termin, do którego należy zniszczyć krzewy berberysu to 1 maja 1929 r. W komunikacie rawickiego starosty określono go na 1 listopada 1932 r.
Berberys mógł pozostać jedynie w ogrodach botanicznych i wewnątrz lasów, w odległości co najmniej 200 m od ich brzegów. Za nieprzestrzeganie rozporządzenia groziła odpowiedzialność karna.
Berberys zwyczajny i jego niedoceniane właściwości
Różne gatunki berberysów są roślinami żywicielskimi rdzy zbożowej, stąd w wielu krajach nadal obowiązują restrykcje związane z uprawą i przemieszczaniem roślin z tego rodzaju. Obecnie w Polsce takich ograniczeń nie ma.
Badania wykazały, że berberys zwyczajny, popularny krzew ozdobny występujący w polskich parkach i ogrodach, ma wiele dobrych dla zdrowia właściwości. Jego owce są bardzo kwaśne. Dlatego też nazywany jest potocznie „kwaśnicą” lub „polską cytryną”.
Liście, korzenie i kora berberysu bogate są w alkaloid zwany berneryną, która korzystnie wpływa na metabolizm glukozy, odporność i florę bakteryjną przewodu pokarmowego. Berberyna wykazuje działanie antybakteryjne, przeciwwirusowe, przeciwgrzybicze, przeciwpierwotniakowe, ale także przeciwnowotworowe oraz przeciwzapalne. Związek ten obniża poziom cholesterolu, cukru, a także ciśnienie krwi. Wykazuje również szereg dobroczynnych właściwości na układ nerwowy.
Berberyna staje się coraz bardziej popularna i na rynku pojawia się coraz więcej suplementów diety zawierających ten składnik. Jest składnikiem preparatów obniżających poziom cukru we krwi, cholesterolu oraz wspomagających odchudzanie. Suplementy diety tego typu zawierają zwykle niewielką ilość berberyny lub wyciągu z berberysu. Znacznie więcej berberyny znajduje się w kapsułkach i tabletkach, gdzie występuje ona jako podstawowy składnik preparatu.
W sklepach zielarskich dostępne są również suszone liście berberysu lub korzeń. Wykorzystuje się je do wykonania naparów. Inną formą jest nalewka z berberysu, surowcem do jej produkcji jest korzeń.
Źródło: allecco.pl
Notkę „Rozporządzenie policyjne w zakresie tępienia berberysu” z 1926 r. można przeczytać TUTAJ
Komentarze (0)
Wysyłając komentarz akceptujesz regulamin serwisu. Zgodnie z art. 24 ust. 1 pkt 3 i 4 ustawy o ochronie danych osobowych, podanie danych jest dobrowolne, Użytkownikowi przysługuje prawo dostępu do treści swoich danych i ich poprawiania. Jak to zrobić dowiesz się w zakładce polityka prywatności.