W pierwszym ogłoszeniu czytamy, że „odbędą się w Poznaniu wyścigi konne przy których mianowicie … i właściciele gospodarstw chłopskich konkurować mogą”. Jest jednak warunek: „Jednakowoż tylko klacze jeźdżane bydź mogą, które w bieżącym roku do uprawy roli regularnie używane były”. Nagroda była niebagatelna: „Zwycieżca odbiera 40 Tal., koń drugi 10 Tal.” Beczka piwa (160 l) kosztowała wtedy 3 talary, klacz „dorodna” 30 zł., a wół 20 zł. Można przyjąć, że bardzo dobra pensja (administracja i szkolnictwo) wynosiła około 200 zł (1 talar = ówczesne 3 zł = 90 gr). W tych latach najemnik w okresie żniw z wyżywieniem całodziennym zarabiał ok. 1/2 tal.
Drugie ogłoszenie mówi, że „ukradziono J. M. Xsiędzu Płachcinskiemu* w Pakoslawiu z stajni gniadego wałacha z grzywą czarną a ogonem czarnym, 9 lat stary bez oznaków”. Dalej czytamy, że jednak można go łatwo rozpoznać. „Nadzwyczajny poznak jest dawni przerwany, a teraz zagojony język”.
O tym, jakie konie nazywano remontami, można przeczytać TUTAJ
*Franciszek Ksawery Płachciński urodził się w 1792 r. w Pakości (miasto położone nad Notecią w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie inowrocławskim, siedziba gminy miejsko-wiejskiej). Święcenia kapłańskie przyjął w 1819 r. Zmarł 11.03.1871 r. w Pępowie. Pracował w parafiach w Jutrosinie, Kobylinie, Pakosławiu i Pępowie.
Źródło: wtg-gniazdo.org
Komentarze (0)
Wysyłając komentarz akceptujesz regulamin serwisu. Zgodnie z art. 24 ust. 1 pkt 3 i 4 ustawy o ochronie danych osobowych, podanie danych jest dobrowolne, Użytkownikowi przysługuje prawo dostępu do treści swoich danych i ich poprawiania. Jak to zrobić dowiesz się w zakładce polityka prywatności.