Podatek od psów zbytkowych

Statut określał zwolnienia od tego podatku, które były dość rozbudowane. Najbardziej rzucające się w oczy, to: „szczenięta, liczące mniej niż 8 tygodni”, „jeden pies łańcuchowy do pilnowania gospodarstwa” i „psy, należące do przedstawicieli państw obcych”.

Niezapłacony w terminie podatek ściągany miał być „w drodze przymusowej z doliczeniem kosztów egzekucyjnych, odsetek i kar za zwłokę”. Taka kara oscylowała w granicach 50 – 345,9 zł, a więc mogła być bardzo dotkliwa.

Podatek wynosił rocznie 10 zł za pierwszego psa, 20 zł za drugiego i 30 zł za następnego. Odnosząc to do dobrej pensji w przemyśle (ok 250 zł), było to około 2,5 - 8 % takiego uposażenia. Obecnie jest to około 4,5 %, a więc niewiele się zmieniło.

O wyłapywaniu bezpańskich psów przez rakarza, można przeczytać TUTAJ

Kto obecnie musi zapłacić podatek od psa?

Podatek za posiadanie psa ustalany jest w przez radę gminy lub miasta, gdyż to one ostatecznie mają prawo do decyzji w tym zakresie. Jego maksymalna wysokość podlega aktualizacjom. Od 1 stycznia 2024 r. posiadacze psów mogą zapłacić maksymalnie 173,55 zł rocznie (podwyżka w stosunku do roku 2023 wyniosła prawie 23 zł).

Kwota 173,55 zł jest górną stawką na 2024 r. To znaczy, że władze gminy lub miasta nie mogą pobrać od mieszkańców posiadających psy więcej niż ta kwota (w skali roku). Mogą jednak pobrać mniej lub całkowicie zrezygnować z pobierania podatku od psa.

Część osób jest zwolniona z tego obowiązku. Są to:

• osoby w wieku powyżej 65 lat prowadzącej samodzielnie gospodarstwo domowe
• osoby z orzeczeniem o znacznym stopniu niepełnosprawności
• osoby z orzeczeniem o dowolnym stopniu niepełnosprawności jeśli pies jest psem asystującym.

W powyższych przypadkach zwolnienie dotyczy jednego psa. Jeśli mamy więcej psów, to za drugiego i każdego kolejnego pobierana jest opłata.

Źródło: gazetaprawna.pl