Kwintesencją wyroku kasacji czasopisma „Wiadomości Polskie” jest informacja „zakazujemy niniejszem dalsze rozpowszechnianie tegoż pisma w obrębie państwa Pruskiego”. Notkę podpisano: „Berlin, dnia 5. stycznia 1861. Minister spraw wewnętrznych. (podp.) Hrabia Schwerin.”
Reakcja czasopisma została umieszczona 2 lutego 1861 r. - „z dniem dzisiejszym „Wiadomości Polskie przestają wychodzić.”
Nie jest to pierwsza wiadomość o interwencji cenzury. 30 października 1861 r. w Rawicko-Krobskim Dzienniku Powiatowym ukazała się informacja o „zabraniu prawnym” pisemka w języku polskim „Modlitwa pańska”, co uznano za sparafrazowanie modlitwy „Ojcze nas”. „uznał Królewski sąd appelacyjny z dnia 5. z m. za nieprawne i zabranie prawne onegoż potwierdził”.
Na czym polegało to „sparafrazowanie” modlitwy „Ojcze nasz”, nie wyjaśniono. Można podejrzewać, że było to „żądło” anty pruskie.
Wiadomości Polskie - pismo Wielkiej Emigracji, organ prasowy obozu Hotel Lambert ukazujący się w latach 1854 - 1861 w Paryżu.
Początkowo przeznaczone głównie dla żołnierzy polskich, którzy walczyli z Rosją w wojnie krymskiej. Wiadomości Polskie były rozsprzedawane w Poznańskiem i docierały przeważnie do kręgów ziemiańskich. Przestały ukazywać się w 1861 roku, kiedy władze pruskie odebrały im debit*.
Głosiły program monarchistyczny, popierały Kościół katolicki i papiestwo, atakowały demokratów emigracyjnych i ich koncepcje społeczno-polityczne. Postulowały konieczność pracy organicznej zamiast wdawania się w działalność spiskową, przygotowującą wybuch kolejnego powstania. Stały na stanowisku niepodległościowym, krytykując służalstwo wobec zaborców.
*Wielka Emigracja - ruch emigracyjny polskiej ludności w pierwszej połowie XIX wieku, o podłożu patriotyczno-politycznym. Bezpośrednią przyczyną był upadek powstania listopadowego w 1831 r. Większość emigrantów osiedliła się we Francji. Byli to głównie przedstawiciele władz oraz bogaci cywile i wojskowi. Witani byli entuzjastycznie i z honorami, często w asyście wojska i gwardii narodowej z licznym udziałem mieszkańców.
Emigracyjne organizacje niepodległościowe utrzymywały kontakty i organizowały spiski krajowe poprzez wysłanników zwanych emisariuszami. Emigracja korzystając z dorobku myśli politycznej Zachodu, przekazywała swoje doświadczenia krajowemu środowisku politycznemu, działającemu w trudnych warunkach nielegalności, policyjnego ucisku i ostrej cenzury.
*Debit - zezwolenie urzędu cenzury na rozpowszechnianie wydawnictwa. Słowo pochodzi od francuskiego wyrazu débit, oznaczającego „sprzedaż”, „zbyt”, „miejsce sprzedaży”.
Źródło: Wikipedia
Cenzura miała miejsce również w okresie międzywojennym. „Orędownik powiatu rawickiego” z 9 lutego 1933 r. zamieścił obszerne „Rozporządzenie Ministra Spraw Wewnętrznych” odnoszące się do „publicznych przedsięwzięć rozrywkowych”. Można o tym przeczytać TUTAJ
Komentarze (0)
Wysyłając komentarz akceptujesz regulamin serwisu. Zgodnie z art. 24 ust. 1 pkt 3 i 4 ustawy o ochronie danych osobowych, podanie danych jest dobrowolne, Użytkownikowi przysługuje prawo dostępu do treści swoich danych i ich poprawiania. Jak to zrobić dowiesz się w zakładce polityka prywatności.