Taka działalność zabroniona była w niedziele i „prawem przepisane święta” „rachując w to powszechny dzień pokuty i modlitwy”. Można było jednak roznosić mleko i „koniecznie potrzebną żywność”, ale tylko do godziny dziewiątej.
Zabronione było również „chodzenie po domach” w święta kościelne w miejscach, gdzie odbywają się publiczne nabożeństwa, „w pobliżu i pod czas trwania ostatniego”.
Za nieprzestrzeganie tych wytycznych groziła kara pieniężna do trzech talarów,* w razie powtórnego złamania przepisów - do pięciu talarów, a jeśli kary nie można było wyegzekwować - nawet więzienie.
O niedzielnych ograniczeniach w handlu można przeczytać również TUTAJ
*1 talar = 30 srebrnych groszy = 360 miedzianych fenigów = 8 zł. W latach 1841-1850 w regionie poznańskim i szczecińskim duży bochenek chleba kosztował 3 gr sr., beczka piwa 3 talary, kwarta mleka (ok. 1,125 litra lub 0,9422 litra) - 1-2,5 gr sr. Zarobki dzienne w Wielkopolsce w groszach srebrnych kształtowały się następująco: najemnik w okresie żniw z wyżywieniem całodziennym 9 -15, dziewka folwarczna dziennie 1- 2, najemnik w porze zimowej z wyżywieniem 2,5, robotnik leśny 5, chałupnik za pracę najemną 10 -12.
Komentarze (0)
Wysyłając komentarz akceptujesz regulamin serwisu. Zgodnie z art. 24 ust. 1 pkt 3 i 4 ustawy o ochronie danych osobowych, podanie danych jest dobrowolne, Użytkownikowi przysługuje prawo dostępu do treści swoich danych i ich poprawiania. Jak to zrobić dowiesz się w zakładce polityka prywatności.