Ogłoszenie zamieścił Józef Neyczyk, a jego treść brzmi następująco: „Żona moja Antonina Neyczyk z Spychałów oddaliła się odemnie dna 3. m. b. Ostrzegam każdego aby jéj na kredyt nic nie wydawał, ponieważ za jéj długi obstawać nie będę”.
Trudno powiedzieć, czy to „oddalenie żony” miało skutki prawne, gdyż odpowiednie przepisy w zaborze pruskim jeszcze chyba nie istniały.
*Słownik Geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich wydawany w 1880 roku dzieli Chojno na Chojno Stare i Chojno Nowe. Chojno liczące 29 dymów (chałup), 196 mieszkańców. Chojno Nowe liczyło 44 dymy, 317 mieszkańców. Słownik wymienia dominium w Chojnie Starym i Nowym liczące 2835 mórg i będące częścią dóbr Golejewka.
Żródło: pakoslaw.pl/solectwo-chojno
Jak w czasie zaborów prawo regulowało separację i rozwód?
Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości w 1918 r. na ziemiach państwa polskiego obowiązywały różne systemy prawne odziedziczone po państwach zaborczych. Każdy z tych systemów prawnych zajmował odmienne stanowisko dotyczące istoty małżeństwa, jednak instytucja separacji małżeńskiej znana była wszystkim trzem ustawodawstwom.
Na ziemiach polskich znajdujących się pod zaborem austriackim w dziedzinie prawa małżeńskiego obowiązywał w szczególności Kodeks cywilny austriacki, ogłoszony Patentem Cesarskim 1 czerwca 1811 roku, który nie dopuszczał rozwodów dla katolików i małżeństw, w których jedna ze stron była katolicka, a związek małżeński był w nim określony jako „nierozerwalna wspólność.” Separację pod rządami tej ustawy ujmowano jako trwałe zerwanie tej wspólności małżeńskiej.
W byłym zaborze rosyjskim w prawo małżeńskie było w bardzo dużym stopniu przepojone duchem religijnym. Dla wyznawców religii prawosławnej, protestantów czy Żydów istniała jedynie możliwość uzyskania rozwodu, natomiast dla katolików - tylko separacji. Przepisy dotyczące rozdziału od stołu i łoża były zawarte m.in. w Prawie o małżeństwie z 24 czerwca 1836 roku, Zwodzie Ustaw Cywilnych.
Na ziemiach byłego zaboru pruskiego w dziedzinie prawa małżeńskiego obowiązywał głównie Niemiecki Kodeks Cywilny z 18 sierpnia 1896 roku. Kodeks niemiecki nie normował instytucji separacji. Jednak regulował instytucję podobną do niej w swojej istocie, określając ją jako zniesienie wspólności małżeńskiej.
Pierwszy projekt separacji małżeńskiej wraz z projektem ujednoliconego prawa małżeńskiego został przedłożony przez Komisję Kodyfikacyjną 28 maja 1929 r. legalizował w polskim prawie cywilnym zarówno instytucję separacji jak i rozwodu.
Źródło: bazhum.muzhp.pl
Rozdzielność majątkowa w separacji współcześnie
Separację orzeka sąd okręgowy właściwy ze względu na ostatnie miejsce zamieszkania małżonków. Powoduje to powstanie między małżonkami rozdzielności majątkowej. Na wniosek jednego z małżonków sąd może w wyroku orzekającym separację, dokonać podziału majątku wspólnego. Za zobowiązania, które powstały w trakcie trwania małżeństwa, przed orzeczeniem separacji, odpowiedzialność ponoszą wspólnie małżonkowie. Po orzeczeniu separacji przez sąd, każdy małżonek odpowiada samodzielnie za swoje długi.
Źródło: infor.pl/prawo/rozwody/separacja/
Do czego odnosiło się „prawo ubogich”, co jakby łaczy się z dlugami i jak je stosowano, można przeczytać TUTAJ
Komentarze (0)
Wysyłając komentarz akceptujesz regulamin serwisu. Zgodnie z art. 24 ust. 1 pkt 3 i 4 ustawy o ochronie danych osobowych, podanie danych jest dobrowolne, Użytkownikowi przysługuje prawo dostępu do treści swoich danych i ich poprawiania. Jak to zrobić dowiesz się w zakładce polityka prywatności.