Wydzieliny, wydaliny, resztki karmy, zniesione nieczystości zebrać i spalić

Z początku artykułu wnioskować należy, że problem cholery drobiu* był bardzo istotny, głównie w aspekcie eksportu ptaków za granicę. Czytamy bowiem: „Stale zachodzą wypadki stwierdzenia zagranicą zaraźliwych chorób zwierzęcych u drobiu przywiezionego z Polski”. Jednym z wymienionych powodów tej sytuacji jest „tajenie zarazy przez producentów – hodowców”. To „tajenie” wynika z niedbalstwa lub nieświadomości skutków.

Artykuł bardzo szczegółowo omawia objawy i przebieg choroby, na którą narażone są wszystkie ptaki, a szczególnie „bażanty, gołębie, wróble, kruki, sroki, papugi, kanarki i drób domowy (kury, kaczki, gęsi, indyki, panterki (pantarki - perliczki, przyp. red) i pawie)”. Ochroną przed zachorowaniem ma być przede wszystkim „niedopuszczanie drobiu na drogi, pastwiska, stawy, do których ma dostęp drób obcy”.

„W razie zachorzenia drobiu, drób padły i chory bezwzględnie spalić wraz z piórami” - czytamy. Podany jest także bardzo szczegółowy sposób odkażania pomieszczeń hodowlanych. „Wydzieliny, wydaliny, resztki karmy, zniesione nieczystości zebrać i spalić - podłogi, drzwi, ściany, grzędy, naczynia używane do pojenia, kamienia, wymyć gorącym ługiem sodowym (13 kg sody na 100 litrów wody), przedmioty drewniane uszkodzone i malej wartości spalić – podłogę z ziemi lub z piasku zebrać na 10 cm, zlać mlekiem wapiennem i głęboko zakopać w jamę, kałuże w podwórzu, szczególnie w okolicy kurnika spuścić i zasypać ziemią i wapnem, w końcu całe pomieszczenie wraz z wszelkiemi przedmiotami pobielić (3 kg wapna na 100 litrów wody)”. Ciekawy jest sposób pojenia drobiu w czasie trwania cholery: „podawać do wody do picia kwas solny chinosol (1 – 2 g na 1 litr wody), proszek avisa w wodzie do picia”.

Przypadek choroby należało bezzwłocznie zgłosić na najbliższym posterunku policyjnym, sołectwie, względnie starostwie. Co ważne, nie wolno było sprzedawać nawet zdrowego drobiu, ani pierza. „Osoby niestosujące się do powyższego zostaną pociągnięte do odpowiedzialności” - czytamy.

Cholera drobiu, pastereloza, to śmiertelna choroba zakaźna ptactwa wywoływana przez pałeczkę bakterii Pasteurella multocida. Ptaki zakażają się przez zainfekowaną karmę lub wodę. Dużą rolę w rozprzestrzenianiu się choroby odgrywają gryzonie (szczury, myszy) , zanieczyszczając pasterellami wodę i paszę. Zwykle objawami są: gorączka, utrata apetytu, zasinienie grzebienia oraz biegunka.

Chore ptaki są osowiałe, spada nieśność o 5 - 25%, a śmiertelność w ostrym przebiegu cholery może być bardzo wysoka. Zmiany sekcyjne w ostrej postaci choroby to wybroczyny, silne przekrwienie wątroby, śledziony i nerek. W przewlekłej postaci cholery stwierdza się serowate naloty włóknikowe w jamie otrzewnowej, oraz na powierzchni wątroby i serca.

Leczenie za pomocą odpowiednio dobranych antybiotyków lub chemioterapeutyków może prowadzić do wyleczenia stada i wzrostu nośności. Terapia jednak nie pozwala na zlikwidowanie stanu nosicielstwa u części ptaków, które stanowią źródło zakażenia, prowadzące często do nawrotu choroby, co zmusza do ponownego leczenia. Jednym ze sposobów zabezpieczenia przed powtórnym zakażeniem jest skuteczna deratyzacja (odszczurzanie).

W 2011 roku epidemia cholery drobiu zabiła tysiące edredonów (podrodzina kaczek) w arktycznych regionach Kanady. W marcu 2015 roku kolejna epidemia ptasiej cholery zabiła około 2000 gęsi śnieżnych w północnym Idaho podczas ich wiosennego przelotu.

Źródło: Wikipedia, ppr.pl

Jak wyglądał „Przydział kogutów rasowych” po cenach ulgowych, dotyczący „zasadniczo wyłącznie małorolnych”, można przeczytać TUTAJ